Perfekcjonizm to ciągłe, bezwzględne dążenie do osiągania idealnych rezultatów. W każdą czynność wkłada się ogromną ilość energii, aby dojść do efektu, który będzie w pełni zadowalający. Cecha ta była pożądana wśród pracowników, jednakże obecnie często skrajny perfekcjonizm uważa się za problem, z którym należy walczyć. Kiedy bycie perfekcjonistą zaczyna być szkodliwe i jak sobie z tym radzić?
Perfekcjonizm – pozytywne aspekty
Dążenie do doskonałości jest całkowicie naturalne. Jeśli trud, jaki włożyliśmy w zadanie nas cieszy, to nie ma w tym nic złego. Każdy z nas próbuje w życiu stawiać sobie cele i realizować je. Często celem jest polepszenie swoich umiejętności, zmiana pracy na lepszą, większy dom, lepszy samochód… Jest to pewnego rodzaju doskonalenie się i wymaga dużej determinacji. W tym przypadku perfekcjonizm jest właściwie przydatny. Jeśli dążymy do czegoś mocno, to poświęcamy tej myśli dużo czasu i robimy wszystko, by osiągnąć dany cel. Problem pojawia się jedynie wtedy, gdy odczuwamy presję ze swojej strony, ciągły stres i poczucie obowiązku, aby zrobić coś perfekcyjnie.
Osoby, które są perfekcjonistami w zdrowym, pozytywnym sensie są sumienne, ambitne i dobrze zorganizowane. Mają wysoką samoocenę i stawiają sobie cele w ramach swoich możliwości, a wszelkie porażki stanowią naukę na przyszłość.
Kiedy perfekcjonizm staje się niebezpieczny?
Niezdrowym perfekcjonistą można nazwać osobę, która tak bardzo boi się utraty twarzy i ryzyka, że stara się nie podejmować większych wyzwań. Presja, przytłoczenie i lęk przed porażką odbierają takiej osobie radość z życia. W głowie pojawiają się irracjonalne oczekiwania w stosunku do siebie oraz do innych. Może to skutkować poważnymi problemami ze zdrowiem psychicznym oraz fizycznym.
Niska samoocena sprawia, że każda porażka jest odbierana personalnie. Cele, jakie stawia sobie perfekcjonista, są poza jego możliwościami, a jednak ciągle podnosi sobie poprzeczkę i bierze na siebie zbyt dużo. W przypadku ciągłych wyrzutów sumienia, poczucia winy należy się nieco zatrzymać i zastanowić – czy przypadkiem perfekcjonizm nie stał się szkodliwy dla swojego zdrowia.
Jak walczyć z perfekcjonizmem?
Zmień podejście do porażki
Przede wszystkim należy zmienić swoje podejście do porażek oraz do sytuacji, w których coś nie wyszło tak, jak to było zaplanowane. Każdy popełnia błędy, w różnych obszarach swojego życia, często takie, które potem mają nieciekawe konsekwencje. Jednak warto wiedzieć, że nie jest to nic strasznego! Dążenie do swoich celów i robienie wszystko jak najlepiej się potrafi jest w porządku, nawet jeśli popełni się kilka błędów i napotka się na jakieś problemy lub porażki. Gorzej, jeśli strach przed porażką blokuje nas na tyle, że wcale nie stajemy się lepsi, a wręcz stajemy w miejscu. Wtedy krążymy w kółko, wśród swoich oczekiwań oraz wyzwań.
Pozwól sobie na popełnianie błędów
Warto wiedzieć, że błędów nie popełniają jedynie osoby, które nic nie robią. Właśnie w takiej stagnacji można spotkać perfekcjonistę w złym stanie umysłu. W momencie popełnienia porażki zaczyna się umoralniać, myśleć nad tym, co pomyślą inni lub w jakim świetle stawia to jego samego. Otóż inni nic nie pomyślą, bo mają na głowie swoje problemy lub popełniane błędy, więc nie bardzo obchodzą ich te, które popełnimy my. Porażka to normalna część życia. Na pewno nie znajdzie się nikt, kto nie miałby w życiu chociażby jednego gorszego okresu, kiedy nic mu nie wychodziło. Ważne jest, jakie wnioski wyciągniemy z tego na przyszłość. Samo rozpamiętywanie nic tak naprawdę nie daje, a może doprowadzić do nerwicy.
Bądź pozytywnie nastawiony
Zdecydowanie produktywność oraz efektywność zwiększa szybkie otrząśnięcie się z rzeczy, jaka nie wyszła i kolejne próby, nawet jeśli miałoby ich być niesamowicie dużo. Uśmiech na twarzy także pomaga w przetrwaniu gorszych burz. W końcu ciągłe przygnębienie i samobiczowanie się nie wpływają pozytywnie na nas, a na pewno nie na nastawienie do życia oraz do tego, co robimy. Tworzy to zamknięte koło, z którego potem ciężko się wyrwać.
Głowa do góry – warto zacząć postrzegać problemy, jako swoiste lekcje od życia i przekuwać je w korzyści. Wówczas widać, że większość rzeczy układa się lepiej. Ponadto głowa przestaje być zajęta wiecznie negatywnymi myślami, presją i stresem.
